A e ke falënderuar Allahun për të shikuarit tënd?

A e ke falënderuar Allahun për të shikuarit tënd?

Një djalë i verbër ishte ulur në shkallët e një ndërtese, dhe kishte vendosur një kapelë afër këmbëve të tij.
Ai mbante një shenjë, në të cilën thuhej: ''Unë jam i verbër, ju lutem më ndihmoni.'' Aty ishin vetëm disa monedha në kapelë.

Një njeri po kalonte aty. Ai morri disa monedha nga xhepi i tij dhe i lëshoi ato brenda në kapelë. Ai pastaj morri shenjën, e ktheu atë mbrapsht, dhe shkroi disa fjalë.

Ai e vuri shenjën prapa, në mënyrë që secili që do të kalonte pranë, do të shihte fjalët e reja.

Së shpejti kapela filloi të mbushet plotë (me para). Shumë njerëz të tjerë, i jepnin para fëmijës së verbër. Atë pasdite, njeriu i cili ndryshoi shenjën erdhi për të parë se si ishin gjërat.
Djaloshi e njohu atë nga hapat e tij dhe pyeti: ''A ishe t'i ai i cili ndryshoi shenjën time këtë mëngjes? Çfarë keni shkruar?''

Njeriu tha: ''Unë vetëm shkruajta të vërtetën. Unë thashë atë që t'i ke thënë, mirëpo në një mënyrë tjetër.''

Ajo çfarë ai kishte shënuar, ishte: ''Sot është një ditë e bukur, dhe unë nuk mund ta shohë atë.''

A mendoni se shenja e parë dhe shenja e dytë, kanë thënë të njëjtën gjë?

Sigurisht të dy shenjat ju kanë treguar njerëzve se djaloshi ishte i verbër. Mirëpo shenja e parë, thjeshtë tregonte se djaloshi ishte i verbër.
Ndërsa, shenja e dytë, ju tregonte njerëzve se ata ishin aq me fat që nuk ishin të verbër.

A duhet ne të jemi të befasuar që shenja e dytë, ka qenë më e efektive?

''Është Ai që jua ka krijuar ndëgjimin, shikimin dhe zemrën. Eh, sa pak që e falënderoni ju!''1

Përktheu dhe përshtati: Jetmir Jakupi

1. El-Mu'minun, 78.